Moeder Thea had bowlingbanen gezien, een nogal nieuw fenomeen, overgewaaid uit Amerika, dat Utrecht nog niet had bereikt.
De geschiedenis van Hotel Mitland, die nu al een eeuw omspant, is onverbrekelijk verbonden met die van de familie Plijnaar. Die beschouwt 1924 als het beginpunt van de historie van het bedrijf. Dat klopt feitelijk ook, want toen begon de groot vader van de huidige vier broers op de plek waar nu het hotel, de bowlingbanen, het restaurant en de vergaderzalen liggen, een tenniscomplex. Maar al daarvoor had deze G.P.J. Plijnaar in de onmiddellijke nabijheid een betonnen tennisbaan annex theehuis geëxploiteerd. Dat moest echter sluiten vanwege de overlast die de omwonenden meendente ondervinden.
Rob Plijnaar (1951) heeft zich van de broers het meest in de geschiedenis van de onderneming verdiept; bovendien kan hij uit eigen ervaring veel aan de historische feiten toevoegen en die larderen met persoonlijke herinneringen. Zo weet Rob nog goed, dat Mitland (Match Ice Tennis) op een gegeven moment 15 tennisbanen had, die intensief werden gebruikt door meerdere verenigingen. “Bert runde de boel en vooral de bar liep als een tierelier, of er nu werd getennist of niet, het was altijd volle bak. En zodra het begon te vriezen, zetten we die banen onder water, zodat er geschaatst kon worden”, vertelt hij. “Zo sneed het mes aan twee kanten.” Maar aan dat succes kwam een eind toen begin jaren ’70 kunstijsbaan Overvecht opende en de gemeente Utrecht ook nog eens de aanleg van meerdere tennisbanen met subsidies stimuleerde. “Dus veel verenigingen verhuisden naar die goedkopere, gesubsidieerde banen. Bovendien lagen onze banen onder het maaiveld, waardoor ze bij regen al snel onder water stonden. Zo raakten we het schaatsen en grotendeels ook de tennis kwijt.”
Enorme brand
Gelukkig bood moeder Thea uitkomst. Zij had in Den Haag en Amsterdam bowlingbanen gezien, een nogal nieuw fenomeen, overgewaaid uit Amerika, dat Utrecht nog niet had bereikt. “Inmiddels was ik uit militaire dienst en na een jaartje Bijenkorf ging ik hier bij Mitland aan de slag, in de periode dat de bowling werd gebouwd”, aldus Rob. In verband met die bouw verrees op het terrein een houten noodgebouw, dat fungeerde als kantine. “In juni 1973 brak in dat noodgebouw een enorme brand uit, wat natuurlijk een tegen slag betekende. Maar goed, samen hebben we de boel snel opgeruimd en een nieuw noodgebouw neergezet, zodat de bouw verder kon gaan.”
In december van dat jaar werd de bowling, de eerste in Utrecht en wijde omgeving, geopend; burgemeester Van Tuyll van Serooskerken gooide de eerste bal.
Omgekeerde bloempotten als lampen
Vanwege de enorme investering die de aanleg van de bowlingbaan vergde, moest de familie Plijnaar creatief te werk gaan. “Het kostte veel moeite de financiering rond te krijgen en het was die eerste jaren echt armoe troef ”, weet Rob nog goed. “Bij de inrichting hebben we met z’n allen zelf staan schilderen en voor de verlichting gebruikten we omgekeerde bloempotten als lampen. Een noodoplossing, maar het zag er nog leuk uit ook.” De bowling was onmiddellijk een enorm succes, zodat het bedrijf ging uitbreiden en dat ging ten koste van tennisbanen, die uiteindelijk in de loop der jaren helemaal zijn verdwenen. In 1978 kwam het restaurant erbij. Dat bood de mogelijkheid om het bowlen niet alleen te combineren met fondue, gourmet en steengrill, maar ook buffetten te kunnen verzorgen. “Die bowlingbaan blijft een groot succesnummer”, zegt Rob. “Ik kan het niet helemaal verklaren, maar sinds corona zit de baan weer constant vol. Het zal wel met de sfeer te maken hebben en het totaalpakket dat we aanbieden.”
‘Geen dure auto’s’
Inmiddels werkten alle vier de broers in het bedrijf en ondanks dat de zaak uitstekend liep, was het geen vetpot voor ze. “Mijn moeder was erg op de centen”, herinnert Rob zich. “Dat betekende voor ons geen dure auto’s of dikke salarissen en we woonden allemaal op een flatje hier op loopafstand, aan de Karel Doormanlaan, zodat er ook geen reiskosten waren. Alles wat we verdienden werd direct geïnvesteerd in het bedrijf.” In de loop van de jaren ’80 ontstond het idee om de zaak uit te breiden met een hotel (‘aanvankelijk wilden we een motel, vandaar die lange gang die er in het gebouw nog steeds is’) en in 1986 werd dat geopend. Vanwege het gebrek aan hotels destijds in Utrecht, de gunstige ligging en de parkeergelegenheid trok het hotel direct veel toeristen, maar ook sportploegen vonden en vinden hun weg naar Hotel Mitland. “We hebben hier darters gehad, voetballers, hockeyers, cricketters, wielrenners van de Tour de France en de Vuelta”, somt Rob op. “En we zitten niet alleen vlak bij de stad, maar ook bij het Utrecht Science Park en de universiteit en ziekenhuizen.”
‘Lekker doorgaan’
Voorlopig is Hotel Mitland nog niet klaar met zich verder te ontwikkelen. Er zijn plannen om nog verder uit te breiden (‘al wordt de ruimte steeds beperkter’) en het renoveren gaat sowieso altijd door. “Zijn we achteraan klaar, dan beginnen we weer bij het begin”, zegt Rob. “We hebben al heel wat verbouwingen en vernieuwingen achter de rug. En elke vijf tot zeven jaar worden alle kamers opnieuw ingericht. Juist in tijden van recessie moet je dat doen. Nee, we blijven lekker doorgaan.”
Op mitland.nl staat onder ‘Over Mitland’ de geschiedenis van het bedrijf in chronologische volgorde met cijfers, feiten en jaartallen