“Passie voor fietsen, golf én Spanje”

21 maart 2024

Als hij zich niet buigt over de boekhouding komt Frank Plijnaar (1952) graag sportief in beweging. Hij stapte al regelmatig op zijn racefiets, tennist, zwemt en skiet. En daar kwam enkele jaren terug een nieuwe sportliefde bij: golf.

Zijn dochter Danielle raadde hem aan het maar gewoon een keer te proberen. Want hij was vooraf behoorlijk sceptisch over deze sport, erkent hij. “Ik zag golf altijd als knikkeren voor bejaarden, maar inmiddels ben ik zelf bejaard”, lacht Plijnaar. De eerste kennismaking met de golfbaan beviel hem verrassend goed. “Een erg uitdagende sport waarvoor je zeer geconcentreerd moet zijn. Je bent in een mooie omgeving en legt een redelijke afstand af. Het geeft een enorme kick als je dat balletje goed raakt. Maar ik ben er hélemaal niet goed in hoor.

Hij golft het liefst in zonnig Spanje, waar hij een huis heeft aan de Costa Brava. “In Spanje is het bijna altijd mooi weer en dat nodigt uit om elke dag actief te zijn. De mensen leven er veel meer buiten. Fietsen is daar ook veel veiliger. We wonen in de buurt van een natuurgebied, waar het heerlijk rustig is en waar diverse golfbanen liggen. We golfen wel drie keer per week en komen dan op de fraaiste plekken midden in de natuur met antieke kerkjes. De regels zijn in Spanje lang niet zo streng als in Nederland. Daar mag je zonder licentie op alle banen spelen. Ik speel altijd beter in Spanje. Misschien heeft dat met het licht te maken. Of met concentratie. In Nederland dwalen mijn gedachten misschien wat sneller af naar het werk.” Plijnaar ambieert geen lidmaatschap van een golfclub. “Golf schijnt de ideale sport te zijn om te netwerken, maar daar heb ik die golfclub niet voor nodig. Ik golf met familie en vrienden. Ik vind het vooral prettig dat mijn vrouw het ook een leuke sport vindt, waardoor we het gezellig met z’n tweeën kunnen doen. Werken aan mijn handicap vind ik niet belangrijk. Ik schrijf de punten op en als ik er 80 slagen over heb gedaan en mijn vrouw 60, dan heb ik dus verloren. Ik houd niet van mensen die daar heel fanatiek in zijn, zeker niet op onze leeftijd. Ik moet ook niks hebben van mensen die zichzelf op de borst kloppen, waar ik golf mee associeerde. Maar dat bleek in Spanje reuze mee te vallen.”

Gezamenlijke kracht
Hij voelt zich dan ook helemaal thuis in het noordoosten van Spanje, waar hij zo’n vier maanden per jaar verblijft. Wat hem aanspreekt in de streek? “Nou, bijna alles: het eten, de cultuur, het sporten en we heb ben daar een heel mooi huis op een heerlijke plek. Ik vind de mensen in die regio ook erg aardig. Voordat we een huis kochten, hebben we eerst in het zuiden rondgekeken. Maar daar merkten we dat we nergens behoorlijk ontvangen werden. Toen we naar het noorden reden, werd de natuur steeds groener, de omgeving mooier en de mensen vriendelijker.” Plijnaar wil in de toekomst nog wel enkele maanden langer in Spanje doorbrengen, maar zal er zich niet definitief vestigen. “Ons sociale leven speelt zich in Nederland af, dat willen we zeker niet loslaten. Je ziet dat mensen die al langere tijd weg zijn hun contacten hier verliezen. En ik heb natuurlijk ook mijn werk nog.”

Hij werkt gemiddeld zo’n 15 uur per week. Alle financiële zaken van het hotel gaan langs hem. Zo geeft Plijnaar bijvoorbeeld de financiële kaders aan als er een investeringsbeslissing genomen moet worden. In zijn functie spart hij vaak met zijn dochter, die general manager is bij Mitland. Hij dacht in die vele jaren alles al wel meegemaakt te hebben. En toen kwam corona. “Maar ook daar zijn we doorheen gekomen. We gaan dan niet jammeren, maar zetten er op die momenten samen de schouders onder. Daar ben ik trots op. Als we iets willen realiseren, komt er een bepaalde drive los en zie je alle broers een bepaalde kant opgaan. Iedere broer doet wat hij moet doen en waar hij goed in is. We hebben veel respect voor elkaars werk. Uit die gezamenlijke kracht komt dan iets heel moois. Dat dynamische proces gaat altijd door. Als je aan de voorkant van het hotel klaar bent, kun je achter alweer gaan beginnen. Het stopt nooit.”

Verjaardag met broers
De vier broers zijn inmiddels in een andere levensfase terechtgekomen. “We werken allemaal wat minder. De kinderen doen het en wij hebben meer een adviserende taak gekregen. We hebben wat meer tijd om te genieten van de mooie dingen in het leven en die zijn er genoeg. Mooie reizen maken bij voorbeeld.” Voor zijn zestigste verjaardag nodigde hij zijn broers uit om het feest in Spanje te komen vieren. Hij kondigde die dag aan dat dit een traditie zou worden. En zo gebeurde het. “Tot op heden komen mijn broers ieder jaar trouw naar Spanje voor mijn verjaardag. Dan blijkt dat we een enorme lol hebben samen, we liggen dan altijd slap van het lachen. De ene broer geeft de voorzet en de andere kopt hem erin. Die sfeer straalt ook af binnen het hele bedrijf, vind ik. Gasten merken vaak op dat iedereen vrolijk is in het hotel.”